درباره مرگ عباس کیارستمی

فیلم تشییع جنازه اش را دیدم! باورم نمیشد رفتنش را! رفتن مردی که به همه ما امید به زندگی می داد! راست گفت مسعود کیمیایی: انقدر ماندگاری دارد که حتی با رفتن جسمش، به اندازه تاریخ بماند.

او نمی میرد تا وقتی باد در گندمزارها می پیچد؛ تا وقتی آب می ریزد پایین و اسب ها می نوشند؛ تا وقتی توتستان ها به انسان ها زندگی می دهند؛ و تا وقتی که طعم گیلاس به مذاق ما شیرین می آید.

با رفتنش حتی منتقدینش هم تاسف خوردند و نامش را به نیکی بردند. معنای عمیقی دارد، مثل شخصیتش، و فیلم هایش. با رفتنش زیبایی های دنیا کم نمی شود اما قطعا لطفش کم می شود.
روحش شاد