برای خود نازنینت

این وبلاگ یه مدته که داره خاک می خوره، چه میشه کرد مشکلات و سرگرمی های زندگی اجازه نمیده! شایدم از تنبلیه! این متن رو صرفاً برای این دارم می نویسم که متوجه شدم اومدی و سر زدی اینجا. برام پیغام گذاشتی و یه چیزایی رو از سر دل نوشتی برام! یه جورایی درد دل کردی! اما چون راهی وجود نداشت که پاسخت رو مستقیم بدم که تو هم متوجه بشی، و از اونجایی که نوشته بودی شاید بازم سر بزنی اینو برات اینجا در ملاء عام گذاشتم، چون هیچ وقت از رسوایی عشق باکم نبوده :

برام بهترین ها رو آرزو کردی! منم برات بهترین ها رو آرزو می کنم!

گفتی ازت دلخور نباشم ! بودم! دیگه نیستم! تو هم منو حلال کن!

یادی از من کردی، منم همیشه به یادت بودم و هستم!